Hallo iedereen, hier ben ik weer met een nieuw berichtje uit
Paraguay :)
Ik ben hier nu al iets meer dan twee maanden en alles gaat
hier gewoon zijn gangetje. Het nieuwe is er ondertussen vanaf en ik begin
steeds meer in de routine van Paraguay te komen: om zes uur opstaan, mijn
schooluniform aandoen, ontbijten en rond twintig voor zeven brengt mijn papa me
met de auto naar school. Om half één is mijn school uit en ga ik met de
schoolbus naar huis. Die moet helemaal door het centrum rijden om de andere
kinderen af te zetten en daar is het altijd heel erg druk. Rond kwart over één
kom ik dan meestal thuis en de meid heeft dan altijd het eten klaarstaan. Ik
eet ’s middags altijd alleen omdat mijn zusje school heeft tot half vier en dus
op school eet en mijn ouders zijn dan op hun werk. Tot half vier ben ik dus
altijd alleen thuis en heb ik wat tijd voor mezelf. Meestal zit ik dan wat op
mijn laptop, kijk ik Spaanse series, probeer ik wat Spaans te leren of skype ik
met mijn familie en vrienden. Soms doe ik ook een siesta (zoals iedereen hier
doet) omdat ik altijd vroeg moet opstaan.
Als mijn zusje terug van school komt eten we meestal iets
kleins, dit heet ‘ merendar’ in het Spaans en is zoals een 4-uurtje. Meestal is dat cocido, een typische
thee van hier met melk en een soort krokant brood er in. Ook eten ze hier brood
met dulce de leche, dat is een karamelpasta die gegeten wordt in heel
Zuid-Amerika. Daarna doen we meestal een gezelschapsspel of gaan we zwemmen in
het zwembad van de tante die langs ons woont. Ik ga soms ook naar vrienden en
andere AFS’ers en ’s avonds gaan we met de familie ook vaak naar het meer om er
te wandelen of fietsen. Ik verveel me hier dus bijna nooit gelukkig :)
Na school ben ik ook al een paar keer met Roos, een andere
AFS’er van België, naar het centrum gewandeld. Dit is zo’n twintig minuutjes
wandelen van onze scholen. In het centrum is het altijd super druk en er staan
heel veel kraampjes langs de straat waar van alles te koop is. Zo zijn er
vooral kleren te koop, vaak neppe merkkleren die dus ook goedkoper zijn,
zonnebrillen, hoedjes en petten, sieraden, souvenirs,… De mensen die deze
dingen verkopen zijn altijd best opdringerig en proberen zo veel mogelijk te
verkopen, als je nog maar naar iets wijst of kijkt komen ze al naar je toe om
van alles te proberen verkopen. Ook vind je hier heel veel kraampjes langs de
weg met eten, vooral churros, ijsjes, chipa en heel veel en lekker fruit zoals
ananas, aardbeien en watermeloenen.
In het centrum zijn ook veel klerenwinkels met heel goedkope
kleren maar het nadeel is dat je daar vaak de kleren niet kan passen. Gelukkig
hebben we een grote winkel gevonden met heel veel keuze waar je heel goedkope merkkleren hebt die je wel kan passen :)
Ik heb ondertussen hier ook al voor de eerste keer de bus
genomen en dit is ook een heel verschil met België. De bussen hier hebben niet
echt een tijdstip waarop ze komen, je moet gewoon afwachten wanneer dat ze
komen. Ook hebben ze geen vaste stopplaatsen en moet je gewoon op de stopknop
drukken wanneer je wilt dat de bus stopt.
Vorige week hadden mijn zusje en nichtje weer een
danswedstrijd en daar kwam veel bij kijken. Om tien uur ’s morgens gingen ze al
naar de kapper om hun haar te laten invlechten en daarna naar het huis van een
vriendin om hun te laten schminken. Ze moesten alle twee ook een typisch Paraguayaanse
outfit aandoen om te dansen die bestond uit een lange rok en een speciaal blousje
met gehaakt mouwen. Roos was ook mee gaan kijken want ze was de nacht ervoor
bij mij blijven slapen. De wedstrijd vond plaats in een grote zaal met een
groot podium. We moesten eerst nog een stuk of dertig andere groepen zien
voordat mijn zusje aan de beurt was dus dat duurde echt wel lang. Daarna zijn
we taart gaan eten en nog even naar het meer geweest om te badmintonnen met
Roos en mijn familie.
